amanitas

entro en trance,
son figura borrosa nos teus ollos,
e ti desdibuixaste nos meus.
como caricias non dadas.

imaxino nosas conversas
e teño resposta as incongruencias,
pero sentada, ao teu caron, o xeo que hai entre nós
acouga meus pensamentos.

fermosa ignorancia que me libra dos dias.
tecleo coa rapidez do corre-camiños
pero son igual co collete, sempre empregando
os defectuosos aparellos Acme
para descomunicar contigo.

eva méndez doroxo