comedor de bicos

anfiteatro oculto onde se preparan
as comidas dos deuses.

ciumentos tesouros, de neves virxes,
nos que non hai mistura errada
nin combinación imposible.

fauces dentadas,
que se voltan algodón de zucre.
derreten tensions,
sorprenden paladares.

nalgún recuncho de nós
deboraremos os microbios
que moven nosas bocas mecánicas
nun festín impropio
sen rematar o éxtase.


eva méndez doroxo