quarta-feira, novembro 26

lembrandome

Ayer por la noche nos enredamos en la magia, preludio de un despertar al que robarle a caladas tu intenso aroma.
Siento aún tu cuerpo cálido, suave y dulce entre mis manos, mis papilas rezuman los sabores de la ausencia.
Al contacto con el paladar mi lengua llena la mente de sabores amargos en los que también apareces, me estremezco, un escalofrío recorre mi espina dorsal hasta perderse en los recuerdos.
No alcanzo a soñar otro momento de pequeñas cosas eternas que se vaporizan bajo los primeros rayos de Sol, sobre la almohada.
Te recorro.
Aún mantengo la boca cerrada expirandote en reposadas caladas con las que embriagarme de ti.


Onte a noite enredámonos na maxia, preludio dun espertar ao que roubarle caladas de teu intenso aroma.
Sinto teu corpo cálido, suave e doce aínda entre miñas maus, miñas papila rezuman os sabores da ausencia.
O contacto do padal na miña lingua enche a mente de sabores amargos nos que tamén apareces, tremo, un calfrio percorre meu espiñazo ata perderse nas lembranzas.
Non podo soñar outro momento de pequenas cousas eternas que se vaporizan baixo os primeiros raios de Sol, sobre a almofada.
Percórrote.
Teño aínda a boca pechada, expírote pousando as caladas para seguer bébeda de ti.


eva méndez doroxo
sempre con agarimo a quen me aporta pensamentos

Sem comentários:

Free Counter and Web Stats