nunha relación complicada

arríscome no fio cortante de teus brazos xeados:
abismos que se me cravan na intrínseca nostalxia de non terte.

desexo esmargar túa cabeza de agulla contra o chan,
romperche as dixitacions alteradas,
comer os teus anacos expandidos e suministrarche unha sobredose de dor.

excabar contra reloxo túas pupilas carbónicas,
explotarte mil veces sen protección algunha e que enchas as paredes brancas con túa salpicadura.

observar teus ciumes desfacer teus teixidos,
sorrir altiva dende a posición privilexiada da fumeira de lume.

eva méndez doroxo