tormentas

o sentido da mau aberta,
de cinco dedos sobre miña brancura,
das unllas crabadas entro oso e carne,
non é o significado absurdo da nostalxia?

interpólome na suturación do rexistro aritmético.
as ordes escritas transmutadas e espidas de sentido.
a neurosis dunha muller aterrada,
atada aos crabos de lume que atesouran as veciñas.
nomearte non podo, esquecer unha hora non vivida aínda,
Morgan: - quen é o que sube polas tiseiras sen cortar a pel?
Bibiana:- non comprendo o rúido que me estremece.
Morgan:

os dialogos sen sentido, a dor de cabeza, a delirante superficie alquitranada na que escapamos de nós mesmos incesablemente, ordeando alguns pensamentos difusos.

tabilhona.