tormenta de sal nas pupilas dilatadas.
conmemoro cada minusculo detalle que a lembranza non aniquilou.
somníferos elaborados equilibran meus teixidos, non mano sangue.
escoito o silencio grabado nos oídos: ambulancia, martelo hidraulico, teu susurro.
non vas voltar a lerme,
quero que resigas as liñas escritas no teixido: pel.
transformachete en paixaro e escapache de min, non te atopo, non te busco.
sobresalir entre os señais de puntuación, beberme a salitre pupilar, encherme de ficción novamente.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário