tormentos

escríbeme,
resposta miña interrogación permanente.
transpórtame a ese mundo no que vives.
deixa que beba os fluidos todos da vida.
logo desaparece,
engaiolate nunha caixa de madeira,
debórate polos lobos famentos,
cuspe a merda toda.

convírtete en pensamento mutante e xira 360 graus,
desintégrate como sonda mariña.

permíteme deborarte,
desgarrarte con precisión ciruxana.

ser o alimento dos outros.
dos que aínda non chegaron.
daqueles que en fuxir esqueciches.

atorméntame teu cheiro a podredume,
túa risa despiadada,
teus ollos envidrados.

lévame contigo ao lado oscuro onde habitan todos.

eva méndez doroxo