antes de ser deborada,
respiro,
collo ar, alento,
pecho os ollos, inspiro,
humedezo os beizos,
agardo...
que teus dentes se craven na miña pel.
un xemido cala dentro meu,
as bágoas sécanse nas cuncas sen ollos,
sórbes o teixido brando.
agonizante, impoluta e tímida,
dibuixo un sorriso no ar
co único pedazo de min que aínda agarda ser deborado...
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário