nós

nós.
danza invisible das liguas.

nós,
son percutivo baixo as telas.

nós.

eva méndez doroxo

cosendo x

xea entre as lembranzas da miña insensatez,
cando afogado e esquivo
agárdasme no silecio.

permítome pronunciar o teu nome
con xemidos que exalten
os milímetros que nos separan,
demasiados neste inverno descoñecido.

as veces, o latexo deténseme,
o xeo invádeme toda.

eva méndez doroxo

costuras en x

desexo derramarme na túa tensión,
mollar o vidrio e encher as telas
coa opacidade dos berros nocturnos.

quero que os minutos queden quietos,
observando o aquelarre de texturas
que teus dedos tecen.

inmóbil,
suspendida polo fío,
traspasada pola agulla, desexo.

eva méndez doroxo.

tesouros

m'aproximo al perill de sentir-te lluny.
cinc milímetres son masses.
mossego la distància que ens separa,
el silenci u omple tot.

desitjo tornar a enfonsar la meva pell
en les teves paraules.
que les teves dents m'arrosseguin a l'univers desconegut,
on el temps es queda quiet,
observant com les nines se'ns dilaten i les llengües lluiten.

eva méndez doroxo


acércome ao perigo de sentirte lonxe.
cinco milímetros son demáis.
mordo a distáncia que nos separa,
o silencio encheo todo.

desexo voltar a mergullar a miña pel
nas túas verbas.
que os teus dentes me arrastren ao universo descoñecido,
onde o tempo queda quieto,
observando como as pupilas se nos dilatan e as linguas loitan.

estorniño

cae, sobre min, a implacable auga.
erosionada, sen posible resistencia,
esfameada entre as túas maus, me acho.
doeme a corteza.
acábome sen celeridade,
transformada en argamasa á que das forma.
interpreto o son do silencio perpetuo
pendurada dos teus beizos.

eva méndez doroxo

as de copas

mordo as follas na frialdade da noite.
vocalizo as sílabas do teu nome,
impronunciable viaxe ao fondo de ti.

mordo os beizos na incertidume.
afondas na carne,
lambes as tebras da insumisusión
mentres me corrompo coa túa esencia.

mordo.

eva méndez doroxo

inferno

indagas nas marcas que me visten.
coa delgadez inversa do pasado,
escrebesme a historia.
letra a letra ardes,
o corpo enrrédaseme na tinta,
medra na gramática infame que obvias
ao borrar da tela os adxetivos da miña vida.

engorde apañas as fíascas,
o lume segue ardendo,
en min,
entre nós,
sobre ti.

eva méndez doroxo

ta-hi

"o corazón que nunca amou,
non merece ser amado."

inflamada no teu peito, agardo.
a memória esquecina na porta,
entre teus beizos, nos teus ollos.
cansei de non saber,
de non querer,
batendo alén do corpo,
fora de nós,
coa forma do vento,
xeada, incompleta.
agardo, inflamada no teu peito.

eva méndez doroxo