catarse xxx

a insistencia rítmica da túa voz penetra no meu susconciente,
apoderase de min o medo,
a fame toda intoxica o meu senso,
deborarte penso.

repican os dedos no piao do meu incosciente,
e seinmo dormida, pero as falanxes sonme golpeadas
a modo de teclas,
es ti que xogas a facerme ser.

a presión fai estoupar os texidos,
agarrome forte a un pensamento,
vivir.
do outro lado estás ti,
o ser que me agarda do outro lado,
sen medo,
na morte,
...vou...

eva méndez doroxo

til

e cando o infinito cae do ceo
para encherme a pél,
deteño o tránsito das horas.

eva méndez doroxo

transaúntes de papel.

teño sede dos teus beizos,
fame de inesperadas correntes,
ganas de saberme en ti.

amoso cada unha das ferramentas
nun acto autocritico,
intento convencerme da valía do tesouro que gardo nelas.

pero cando estiro a mau para beber do vaso,
éncheseme a boca da lembraza do onte,
de cando sen coñecernos atopámonos inmóbiles
deborando os anacos de memoria.

non hai máis medo co de non saber se existes en min.

eva méndez doroxo

vellos mostruos 4.0

hai tempo que non me visitas.
afortunada e ceibe das túas ilarantes presións.
seite entregado a outro corpo,
que implica loita e sometemento,
algo que adoras.

xa non penetran en min as túas verbas esquizofrénicas,
nin os teus medos de crianza carente de corazón.

pero aínda hoxe,
ás veces,
pénsote.

dame mágoa haber traspasado o límite dos corpos
e terte deixado coñecer as debilidades do meu ser,
pois incrédula entregueinme a un sentimento egoísta,
ese que só teñen os seres pequenos,
os que implosionan a súa verdadeira natureza de mostruos,
ese que ti es,
que sigues a ser.

eva méndez doroxo