cascudas fluorescentes perseguen os meus ideais.
calquei a liña descontinua,
entre os microespazos dun trazo.
seguida na aterradora noite dos silencios.
lugares comúns en que atoparnos todas:
fadas, mulleres, bestas, monstros...
pantasmas do que quixemos ser,
espellos con caras de anxos que non recoñezo.
un pescozo estirado,
botox implantado nos beizos,
promesas de eternidade,
que desinflan meu cerebro secándoo.
neste lado das liñas dous ollos de ra,
raíña viscosa da sabiduria que un día aprendín.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário