lobishomes x.x.3.

xa na hora do recollemento póstumo,
ollo, sorrinte, para as fouces dos depredadores.

cantas horas esquecida nesta cova?

agora, da man doutras musas, pensábame morta,
sen saberme aínda no outro lado.
agardei trescentas horas mortais, para velos.
sedentos, do meu sangue, oléxanme a indiferenza,
búscanme o medo,
lamben o sal da miña pel marmórea.

elas: amigas, irmás, compañeiras...
agasállanlles ouvidos e dedos,
acerriquitando as lembranzas onde eu era musa de tanto animal famento.

comenza o banquete!

eva méndez doroxo