imperfecta sintaxe dos corpos.
agardando a puntuación correcta,
mesturámonos, ingrávidos, ledos no fluir alleo.
torpes estruturas gramaticais nunha linguaxe nova,
a do ser espido, sen alentos, sen verbas, sen nós.
existimos no lenzo,
debuxando un idioma exento de reglas,
no que un momento é infinito.
amosar o subliñado dunha carne morna baixo os beizos, fríos, aínda, do inexperto filólogo dos corpos.
mergullarse no éxtase da imperfección da sintaxe...
eva méndez doRoxo
Sem comentários:
Enviar um comentário