interferencias

conmóvesme coa túa espiral de dor e apatía,
colándote no meu fluxo vital.

córtasme os dedos,
aprétasme a carne.

informásme do que es.
alértasme e mergúllaste na miña paixón,
sembras a dúbida, o medo, o horror.

débil ser do inframundo,
alimentas o ego dunha muller sen nome,
dunha Deusa dormida,
apoderándote da alma triste de quen te descoñece.

eva méndez doroxo