corruptibles corpos.

imponse a necesidade exacta de ser escéptica.
mollar os dedos na mel dun corpo novo,
e lamber infinitamente o zucre do momento.

beber un grolo extremo de elixir da vida,
arrincándollo dos beizos ao ser de fermosa liña
que agocha o fucín no meu colo.

só así, podo obter un mínimo dos ingredientes
que preciso para a viaxe.
non dependo da sorte,
as redes técense nas fisuras das extremidades
que me moven entre os centos de mortos
que na miña pesquisa tiven que explorar.

o clímax de saberme perto do fondo do universo,
no nirvana do pracer escondido,
sabendo que do outro lado da liña agardas ti,
con sede de vida e fame de mel.
na exacta necesidade de min.

eva méndez doroxo