viaxeiro sen forma.

deseño as formas do verbo
no lenzo da túa epiderme,
a que non acho alén das miñas lembranzas.
fuches o visitante nocturno,
o viaxeiro incansable,
aquel que cando as pálpebras pesan,
se filtra polo humor vítreo con pés de la.

comparto coa chuvia todos os pensamentos,
para que se regresas a min,
poda acollerte virxe de palabras,
sen tesouros no peto,
e cos ollos pechos.

eva méndez doroxo