luz

refráctasteme dende a pel ao universo,
dende os poros ao mollo,
dende o silencio á dor.

no teu ollar difraccionado, vivo,
invisible ao reflexo das cavidades que me proxectan.

agardo, na noite inachegable,
que rotemos paralelos,
en sentido inverso,
para que nos polaricemos sexaxesimalmente.

eva méndez doroxo