tórganseme as verbas na gorxa,
rachan antes de poder pronuncialas
filtrando a dor polos furados
que deixan ao seu paso os non sons.
imaxino a fervenza de letras,
incorrectas e duras,
agarimosas, case doces.
pero afondan na larixe,
acomodanse nas cordas
e só emito a forma gutural do pasado,
a oclusión linguistica do meu berro.
non podo negarme máis
a consecuencia absoluta
de ter as costuras rotas,
de estar baleira de letras,
de ser o alento sen verbas.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário