yasodara

neva.
a lembranza do encontro permanece no branco,
fumea.

esnaquizase o sorriso tras os muros de distancia,
fuxiches vestido pola noite,
agardando o silencio da miña respiración tranquila.

escapas do corpo, da tela, dos dedos, da lingua,
de min?
realmente non existe o medo nun acto desesperado
por desaparecer.

atopaches a paz, así quieto lonxe de nós?

pero sen darte conta acaricias a pel cos meus beizos percorreron
ata quedar extenuados,
oles as teas nas que nos arreboullamos amosando os dentes,
apañas o poo das lembranzas inscritas no teu ser xa alleo a min.

eu observo caer a neve, cubrirme o xesto,
encher os ocos do quente.

agardo.

eva méndez doroxo