as portas do inferno

medran na túa marisma
ocultos pensamentos de ídola.
non es máis cunha maraña de pél
na que, ás veces, outro ser se perde.

aínda así, pretendes ascender do inferno
ao verde paraxe que nos separa,
cuspindo impropias verbas ardentes,
para o gran público,
que na area,
agarda o sangue quente
dunha inusual  e andróxina marabilla .

aquí estou,
na espera da materia da que se compoñen os teus soños.

eva méndez doroxo