intrumentos de corda: greixa.

mollada pola incertidume,
encamíñome pola estrada da túa pel,
deixo o coiro contra ela,
agardo ca fricción nos faga vibrar,
artello un xeito imposible de non pisar
a liña continua que te separa dos outros.

exhausto, sorris,
agochas o medo entre os meus peitos,
e rexurdes con inxenua convicción sudorífica.

temos o tempo xusto,
os segundos da intensidade non vivida,
a fortuna de non existir.

eva méndez doroxo.