marcas de auga.

mergullada na transparencia da túa identidade
mudo a pel.
mostroche as imperfeccións do meu corpo,
percórresme, con velocidade efímera,
sen medo de ser arrebatido.

o salitre escámame os beizos
que noutrora foron o forno das mentiras,
as que arricaches con sixilo
dende un lugar chamado illa.


non soporto terte lonxen,
a tres milimitros de min
é un espazo infinito de neutralidade exacta.
permite que intercale entre os teus dedos
a miña persoa,
para inexistir xuntos no éter desta tortura.

eva méndez doroxo