frecuencias.

entregada de novo ás correntes de febril incomprensión,
achego as verbas a, iste, teu corpo espido,
removo as mondas do banquete,
conto o tempo en unidades de alento.

abstracta é a liña que nos separa do xogo
para introducirnos nun diálogo de corpos.
exaxerado,
baixo a tela,
o movemento destas dúas peles
que decidiron racharse
nunha primixenea comunicación.

eva méndez doroxo