as mulleres todas

eterea liña dos desdebuxados peitos dunha muller
filtrada entre os meus dedos de musa.
vérteme a súa turxencia angosta,
esquecida xa polos homes,
admirada na boca ceibe desta muller que declama.

afondo nas difuminadas cores do impreciso,
acaricio a morriñenta idade das lembranzas
e agocho a vergonza de adorar o corpo
humido que me contempla,
quente e vivo,
desexoso, impúdico.

eva méndez doroxo