cartas de despedida 7 e 9.

internamente,
na compilación dos corpos, suxiro.

afastándome a humidade da boca,
lentamente,
existo.

con redención asfixiante amaño o pelo,
antes de esquecer, completamente, a túa carne,
o teu suor, as túas mans,
o sabor a liberdade nas nosas linguas entretecidas.

non existes na miña memoria.

a miña pel espiuse de ti.
non lembro o teu nome
nin a túa cama.

escapáchesme do sangue
inflamando as miñas lembranzas.

eva méndez doroxo