fronteiras

trémenme os sentidos cando o accidente dos teus dedos percorre as miñas incertidumes.
contraigo os músculos,
amósoche a naturalidade estudada,
soño.
penso nas túas falanxes abandoadas ao infinito da miña suavidade,
nos teus beizos esquecidos sobre a miña axitación,
en ti nun agarimo eterno, mentras as voces se apagan e fechan as portas,
botándonos, de novo, das fronteiras dos posibles cara a realidade dos momentos.

eva méndez doroxo