planeta somni.

habítasme dende antes de saberte,
cando as horas contábanse en gramos de palabras
e o teu ollar inquedo buscaba onde refuxiarse.

coñézote cando te soño,
aínda ancorado na lembranza dun agarimo inexistente,
a ponte, que desdebuxan as miñas mans baixo as túas,
sen verbas nin tempo para habitarme,
para habitarte,
para soñarnos,
neste mar de cumulonimbus no que agardo.

eva méndez doroxo