mundo de idiotas

afortunada a pel que descoñece as verbas.
os dictados estúpidos de fraseloxía incógnita,
esa que cando me falas empregas,
antes de deixarte caer nun agarimo eterno
sobre as branduras todas da miña insensibilidade.

afortunados os beizos,
que conteñen a lingua inqueda que calada fai que baixe as armas
e me entregue gustosa ao ritual silencioso dos teus discursos.

afortunado ti,
que imploras idiomas e descoñeces, aínda,
as letras do meu abecedario.

eva méndez doroxo